فرآیندهای تولید غلاف عایق کابل با اکستروژن و ایجاد پیوند عرضی در یک ترکیب بر پایه پلیمر پیوند خورده با سیلان

این فرآیندها به طور گسترده در فرآیندهای تولید کابل‌های فشار ضعیف مسی ۱۰۰۰ ولتی مطابق با استانداردهای موجود، به عنوان مثال استاندارد IEC 502 و کابل‌های آلومینیومی و آلیاژ آلومینیومی ABC مطابق با استانداردهای موجود، به عنوان مثال استاندارد NFC 33-209، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

این روش‌های تولید شامل مخلوط کردن و اکسترود کردن چندین ترکیب، یعنی یک پلیمر پایه ترموپلاستیک یا مخلوطی از پلیمرهای پایه ترموپلاستیک، سیلان و یک کاتالیزور است.

بنابراین، این مخلوط برای بدست آوردن غلاف عایق، روی کابل اکسترود می‌شود. این مخلوط متعاقباً تحت تأثیر کاتالیزور، دچار اتصال عرضی می‌شود، یعنی بین مولکول‌ها پل ایجاد می‌کند. این پدیده، غلاف عایق کابل‌های فشار ضعیف مسی ۱۰۰۰ ولتی و کابل‌های ABC آلومینیومی و آلیاژ آلومینیومی را تشکیل می‌دهد.

از نظر مکانیکی مقاوم‌تر است تا کابل‌ها را در برابر فشارهای مکانیکی مختلف در حین استفاده مانند له شدن و همچنین فشارهای الکتریکی مانند گرم شدن پس از عبور جریان، بهتر محافظت کند.

بنابراین، ایجاد پیوند عرضی خوب که در حضور مقدار زیادی آب و با حرارت دادن یا همچنین به طور طبیعی در هوای آزاد حاصل می‌شود، برای این نوع کابل بسیار مهم است.

در واقع مشخص است که خواص فیزیکی پلیمرها را می‌توان با ایجاد پیوند عرضی در زنجیره‌های پلیمری تغییر داد. پیوند عرضی سیلان، و به طور کلی‌تر پیوند عرضی با استفاده از یک عامل پیوند عرضی، فرآیندی است که به طور گسترده برای ایجاد پیوند عرضی در پلیمرها استفاده می‌شود.

یک فرآیند شناخته شده برای تولید غلاف کابل از پلیمر پیوند خورده با سیلان، به نام فرآیند سیوپلاس، وجود دارد.

این شامل یک مرحله اول، که عموماً "پیوند زدن" نامیده می‌شود، در مخلوط کردن یک پلیمر پایه، به ویژه یک پلیمر ترموپلاستیک مانند پلی اولفین، مانند پلی اتیلن، با محلولی حاوی سیلان است.

عامل اتصال عرضی و مولد رادیکال‌های آزاد مانند پراکسید. بدین ترتیب یک گرانول از پلیمر پیوند شده با سیلان به دست می‌آید.

در مرحله دوم این فرآیند که عموماً «ترکیب» نامیده می‌شود، این گرانول پیوند خورده با سیلان با پرکننده‌های معدنی (به‌ویژه یک افزودنی ضد حریق)، موم‌ها (عوامل فرآوری) و تثبیت‌کننده‌ها (برای جلوگیری از کهنه شدن غلاف کابل) مخلوط می‌شود. سپس یک ترکیب به دست می‌آوریم. این دو مرحله توسط تولیدکنندگان موادی که به تولیدکنندگان کابل عرضه می‌کنند، انجام می‌شود.

سپس این ترکیب، در مرحله سوم اکستروژن و به طور خاص در تولیدکنندگان کابل، با یک رنگ و یک کاتالیزور، در یک اکسترودر مارپیچی مخلوط شده و سپس بر روی هادی اکسترود می‌شود.

همچنین فرآیند دیگری به نام فرآیند مونوسیل وجود دارد، در این حالت تولیدکننده کابل نیازی به خرید پلی‌اتیلن پیوند خورده با سیلان گران‌قیمت ندارد، او از پلی‌اتیلن پایه که هزینه کمتری دارد استفاده می‌کند و در اکسترودر با سیلان مایع مخلوط می‌شود. قیمت تمام‌شده کابل‌های عایق‌بندی شده با XLPE با این فرآیند کمتر از قیمت مربوط به فرآیند سیوپلاس است.

اگرچه بسیاری از تولیدکنندگان کابل همچنان پلی‌اتیلن پیوند شده با سیلان را طبق روش سیوپلاس خریداری می‌کنند، برخی از تولیدکنندگان با توجه به نگرانی خود برای تضمین قیمت تمام‌شده پایین‌تر کابل‌های تولید شده با کیفیت مشابه عایق XLPE، از فرآیند مونوسیل با سیلان مایع استفاده می‌کنند.

در این زمینه خاص، شرکت فناوری کابل لینت تاپ و به طور دقیق‌تر، شعبه مواد اولیه آن، شرکت مواد کابل وان ورلد، تأمین سیلان مایع با کیفیت بالا را برای همه مشتریان خود که مایل به کار با فرآیند مونوسیل با سیلان مایع ما هستند، تضمین می‌کند.

شرکت فناوری کابل لینت تاپ و به طور دقیق‌تر، شعبه مواد اولیه آن، شرکت مواد کابل وان ورلد، بهترین شریک برای تولیدکنندگانی است که مایل به بهره‌برداری از مزایای روش مونوسیل با سیلان مایع ما هستند.

ما در ماه مارس سفارش بزرگی از یک مشتری بزرگ تونسی برای این نوع محصول دریافت کردیم و بهترین‌ها هنوز در راه است. شرکت فناوری کابل لینت تاپ و به طور دقیق‌تر، شعبه مواد اولیه آن، شرکت مواد کابل وان ورلد، استفاده از فرآیند مونوسیل با سیلان مایع خود را تشویق می‌کند و پشتیبانی فنی بی‌دریغ خود را به هر تولیدکننده‌ای که به این روش علاقه‌مند باشد، ارائه می‌دهد.