فناوری کابل نوری در فضای باز: اتصال جهان

کابل‌های نوری فضای باز معمولاً از فیبرهای خالی، لوله شل، مواد مسدودکننده آب، عناصر تقویت‌کننده و غلاف بیرونی تشکیل شده‌اند. آنها در ساختارهای مختلفی مانند طراحی لوله مرکزی، رشته‌بندی لایه‌ای و ساختار اسکلت وجود دارند.

فیبرهای برهنه به فیبرهای نوری اصلی با قطر 250 میکرومتر اطلاق می شود. آنها معمولاً شامل لایه هسته، لایه روکش و لایه پوشش هستند. انواع مختلف الیاف لخت دارای اندازه لایه های هسته متفاوت هستند. به عنوان مثال، فیبرهای تک حالته OS2 به طور کلی 9 میکرومتر هستند، در حالی که فیبرهای چند حالته OM2/OM3/OM4/OM5 50 میکرومتر و فیبرهای چند حالته OM1 62.5 میکرومتر هستند. الیاف برهنه اغلب برای تمایز بین الیاف چند هسته ای دارای کد رنگی هستند.

لوله های شل معمولاً از پلاستیک مهندسی با مقاومت بالا PBT ساخته می شوند و برای قرار دادن الیاف لخت استفاده می شوند. آنها محافظت می کنند و با ژل مسدود کننده آب پر می شوند تا از نفوذ آب که می تواند به الیاف آسیب برساند جلوگیری می کند. این ژل همچنین به عنوان یک بافر برای جلوگیری از آسیب فیبر در اثر ضربه عمل می کند. فرآیند تولید لوله های شل برای اطمینان از طول اضافی فیبر بسیار مهم است.

مواد ضد آب شامل گریس مسدود کننده آب کابل، نخ مسدود کننده آب یا پودر مسدود کننده آب است. برای افزایش بیشتر توانایی کلی کابل در مسدود کردن آب، روش اصلی استفاده از گریس مسدود کننده آب است.

عناصر تقویت کننده در انواع فلزی و غیرفلزی هستند. انواع فلزی اغلب از سیم های فولادی فسفاته، نوارهای آلومینیومی یا نوارهای فولادی ساخته می شوند. عناصر غیر فلزی عمدتاً از مواد FRP ساخته می شوند. صرف نظر از مواد مورد استفاده، این عناصر باید استحکام مکانیکی لازم را برای برآورده ساختن الزامات استاندارد، از جمله مقاومت در برابر کشش، خمش، ضربه و پیچش فراهم کنند.

غلاف های بیرونی باید محیط استفاده از جمله ضد آب، مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش و مقاومت در برابر آب و هوا را در نظر بگیرند. بنابراین، مواد پلی اتیلن سیاه رنگ معمولا استفاده می شود، زیرا خواص فیزیکی و شیمیایی عالی آن، مناسب بودن را برای نصب در فضای باز تضمین می کند.